خداحافظی.

گله میکردم چرا آن لحظه که خون جلوی چشمانم را گرفته بود و تمام عکسها و خاطراتت را با شیفت دلیت به درک فرستاده بودم، یک لحظه ننشستم به دلتنگی بعد عصبانیتم فکر کنم؟ الان که دلم میخواهد قربان صدقۀ چشمانت بروم و برای نبودنت سوگواری کنم،آنقدر اشک میریزم که خوابم میبرد، به امید اینکه بجای عکس، موشن پیکچرت در رویاهایم ظاهر شود .. همینقدر جان فرسا ..

- دوراندیشی وقت عصبانیت؟

خداحافظی....

خسته ام. عاجزم. درمانده ام. ذهنم سرجایش بند نمیشود. دست و دلم به کار نمیرود.از دیروز قوز کرده ام کنج اتاق. هی توی فولدرهای کسل کنندۀ لپ تاپم چرخ میزنم. هی فیلم های کذایی صدبار دیده ام را از نو مرور میکنم. میروم تلپ میشوم روی صحنه های اپیک فیفتی شیدز دارکر. چشمانم را میبندم و توی رویاهایم لبهای خیالی ات را میبوسم. میروم قفل میشوم روی آهنگی که هیچ جایش به عشق و جدایی مربوط نیست. ناامیدانه به تو ارتباطش میدهم. اشک میریزم. وسط گریه هایم یاد صدای محجوب خنده هایت از پشت تلفن می افتم. لبخند میزنم.. صدای آهنگ را زیاد میکنم.میروم ناخن هایم را به یاد پدر از ته میچینم. از کودکی بخاطر دارم هروقت ناخن هایم خداحافظی....ادامه مطلب

من به هیچ جایی بجز آغوش تو احساس تعلق ندارم :(

خداحافظی....

نمیخواهم منتظرت بمانم. البته نه اینکه نخواهم ها.. نمیتوانم.. شرایط کنونی زندگیم ایجاب نمیکند کس دیگری را غیر از خودم و به مراتب خیلی خیلی بیشتر از خودم دوست داشته باشم. منتظر ماندن هم یکی از نشانه های دوست داشتن است دیگر. حداقل تو یکی این موضوع را خوب میدانی:) جدا از اینها تجربه هم نشان داده اتفاقات خوب زندگی اغلب غیرمنتظره اند. پس من میروم تا خودم را به دست حوادث بسپارم و بگذارم زندگی هرازچندگاهی دلش به حال وضعیت راکدم بسوزد و هوس کند غافلگیرم کند.تو را هم البته ته آن پستو مستو های ذهنم نگهت میدارم. نمیتوانم نداشته باشم. تو قسمت خیلی خیلی بزرگی از وجود منی. اینکه در گوشه کوچکی از ذهنم زندانی خداحافظی....ادامه مطلب